ชื่อบทกลอน สายฝนกับคนเหงา
ผู้แต่ง ดาว อาชาไนย
สายลมเอย เจ้าหอบสายฝนมาจากฟากฟ้าไหน
ชื่นใจ เมื่อยามที่จ้องมองสายฝน
สายฝนมิได้ตกลงมาเปล่าไร้ความหมาย แต่ว่าหอบความคิดถึงของใครมาด้วยบางคน
จึงแสนจะซึ้งกมล เพราะรู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังคอยดาว
สายฝนจึงปลอบฤดีทุกครั้งที่โปรยลงมาทุกหน
และมีใครหนึ่งคนส่งใจมาห่มฤดีทุกครั้งให้หายหนาว
อยากให้ฝนตกทุกวัน เพราะฟ้าหลังฝน รุ้งสีหวานที่สองเราชื่นชมจะปรากฎทุกคราว
ยามค่ำคืนก็เฝ้ารอฟังข่าวจากเธอทุกคืน
รับคำสัญญาจากเธอยามจากกันหลายวันว่าจะไม่เหงา
แต่ครั้นพอเอาจริงเข้า พอสายฝนเศร้า ๆ ตกลงมาก็ยากที่จะฝืน
ขอโทษด้วยที่ฉันผิดสัญญา จริง ๆ แล้วสุดที่จะกล้ำกลืน
ตลอดชาตินี้ไม่มีวันที่จะชมชื่นหากขาดเธอ
ขอเสียทีอย่าได้ทบทวนถามถึงความเหงา
สองเราเท่านั้นที่รับรู้อยู่เสมอ
บทกลอนรักเธอเคยอ่าน เคยซาบซึ้งจนถึงกับละเมอ
แม้ไม่ได้พบเจอ ก็ขอให้เธอจดจำคำรำพัน
ฝนตกชุก เธอคงขัง เพราะทำให้เป็นไข้หวัด
คืนนี้ในยามดึกสงัด จะไปเคล้าคลึงในฝัน
ยามที่เราอยู่ห่างกันอย่างนี้ ต่างคนก็ต่างเหงาเท่า ๆ กัน
ยิ่งนานวันเข้า เราคงห่าง รักก็คงรางเลือน
สายฝนตกหนักอย่างนี้ เธอจะกล้าเดินฝ่าฝนมาหรือ
หยุดหมดแม้มือถือก็ไม่สื่อสารมา นี่แหละน้ำใจเพื่อน
หยุดอาทร ปล่อยให้ความเหงาเข้ามาเยี่ยมเยือน
ปล่อยให้สายฝนเปื้อนน้ำตาที่พร่าพราย
ดาว อาชาไนย
ผู้แต่ง ดาว อาชาไนย
สายลมเอย เจ้าหอบสายฝนมาจากฟากฟ้าไหน
ชื่นใจ เมื่อยามที่จ้องมองสายฝน
สายฝนมิได้ตกลงมาเปล่าไร้ความหมาย แต่ว่าหอบความคิดถึงของใครมาด้วยบางคน
จึงแสนจะซึ้งกมล เพราะรู้ว่าใครคนหนึ่งกำลังคอยดาว
สายฝนจึงปลอบฤดีทุกครั้งที่โปรยลงมาทุกหน
และมีใครหนึ่งคนส่งใจมาห่มฤดีทุกครั้งให้หายหนาว
อยากให้ฝนตกทุกวัน เพราะฟ้าหลังฝน รุ้งสีหวานที่สองเราชื่นชมจะปรากฎทุกคราว
ยามค่ำคืนก็เฝ้ารอฟังข่าวจากเธอทุกคืน
รับคำสัญญาจากเธอยามจากกันหลายวันว่าจะไม่เหงา
แต่ครั้นพอเอาจริงเข้า พอสายฝนเศร้า ๆ ตกลงมาก็ยากที่จะฝืน
ขอโทษด้วยที่ฉันผิดสัญญา จริง ๆ แล้วสุดที่จะกล้ำกลืน
ตลอดชาตินี้ไม่มีวันที่จะชมชื่นหากขาดเธอ
ขอเสียทีอย่าได้ทบทวนถามถึงความเหงา
สองเราเท่านั้นที่รับรู้อยู่เสมอ
บทกลอนรักเธอเคยอ่าน เคยซาบซึ้งจนถึงกับละเมอ
แม้ไม่ได้พบเจอ ก็ขอให้เธอจดจำคำรำพัน
ฝนตกชุก เธอคงขัง เพราะทำให้เป็นไข้หวัด
คืนนี้ในยามดึกสงัด จะไปเคล้าคลึงในฝัน
ยามที่เราอยู่ห่างกันอย่างนี้ ต่างคนก็ต่างเหงาเท่า ๆ กัน
ยิ่งนานวันเข้า เราคงห่าง รักก็คงรางเลือน
สายฝนตกหนักอย่างนี้ เธอจะกล้าเดินฝ่าฝนมาหรือ
หยุดหมดแม้มือถือก็ไม่สื่อสารมา นี่แหละน้ำใจเพื่อน
หยุดอาทร ปล่อยให้ความเหงาเข้ามาเยี่ยมเยือน
ปล่อยให้สายฝนเปื้อนน้ำตาที่พร่าพราย
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
