ชื่อบทกลอน..........เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าฤดูฝนยาวนานกว่าทุกปี
ชื่อผู้แต่ง...........เงาไม้
ชื่อผู้แต่ง...........เงาไม้
วันที่มีแต่เราสองคน
ใต้ร่มคันเดียวกันในวันฟ้าหม่น เมื่อปีก่อน
ฉันมีความสุขจนลืมสระผมก่อนนอน
เนื้อตัวเปียกปอน...ฉ่ำถึงหัวใจ
ใต้ร่มคันเดียวกันในวันฟ้าหม่น เมื่อปีก่อน
ฉันมีความสุขจนลืมสระผมก่อนนอน
เนื้อตัวเปียกปอน...ฉ่ำถึงหัวใจ
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกดีเมื่อเปียกฝน
นั่นก็เพราะอิทธิพลของคนเดินใกล้-ใกล้
เดินข้าง-ข้างอยู่ดี-ดี ไม่รู้ว่ามาอยู่ในหัวใจดวงนี้ได้อย่างไร
ฉันจำได้...เหมือนช่วงเวลานั้นเพิ่งผ่านไปไม่นาน
นั่นก็เพราะอิทธิพลของคนเดินใกล้-ใกล้
เดินข้าง-ข้างอยู่ดี-ดี ไม่รู้ว่ามาอยู่ในหัวใจดวงนี้ได้อย่างไร
ฉันจำได้...เหมือนช่วงเวลานั้นเพิ่งผ่านไปไม่นาน
แต่ถ้าถามฉันในวันนี้
คงได้แต่หลับตาฝันถึงนาทีที่เลยผ่าน
เริ่มนับหนึ่งใหม่ กับการเดินคนเดียวอย่างร้าวราน
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าฤดูฝนยาวนาน....กว่าทุกปี
คงได้แต่หลับตาฝันถึงนาทีที่เลยผ่าน
เริ่มนับหนึ่งใหม่ กับการเดินคนเดียวอย่างร้าวราน
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าฤดูฝนยาวนาน....กว่าทุกปี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
