โอ้ตัวเราเก่าเก็บ..ช่างเจ็บเหลือ
พ่อบุญเกื้อ..แม่บุญปลูก ลูกอยู่ไหน
วันเดือนปีผันผ่านนานเท่าใด
ลูกยังไม่คืนเรือนเหมือนสัญญา
เมื่อปีกลายยายจ้อย..คอยลูกลูก
คอยจนถูกง่อยกินสิ้นแรงขา
ผ่านพ้นปีขวัญยืนไม่คืนมา
ได้ข่าวว่าแกตายตอนสงกรานต์
หลายหน้าฝนแล้วที่ลูกหนีจาก
เอาเชี่ยนหมากจำนำคนข้างบ้าน
เพียงซื้อข้าวกรอกหม้อ..ไม่อยากขอทาน
รื้อไม้คานแทนฟืน..ฝืนอาลัย
เถียงนาน้อยแหว่งโหว่..โบ๋รอบทิศ
ตี-น มือก็เป็นหิด คันแสบไส้
เมื่อวานซืนเป็นหวัด..คัดจมูก..ไอ
ลูกจ๋าลูกอีกเมื่อไร..ไถ่นาคืน
แซม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
