อยู่ใกล้ชิดกิจการงานถนัด
ปรนนิบัติพัดวีไม่หนีหาย
ทั้งร้อนเมื่อยเหนื่อยอ่อนช่วยผ่อนคลาย
ทุกเช้าสายบ่ายเย็นไม่เว้นวัน
ไม่เคยหืออื้ออึงทำดึงดื้อ
ถึงใบ้บื้อซื่อแท้แม้ในฝัน
เฝ้าตามติดชิดใกล้รับใช้พลัน
มิเหหันปันใจแบ่งใครครอง
สุดระรื่นชื่นใจน้องให้เขา
ยกย่องเราเจ้านั้นดีไม่มีสอง
สั่งซ้ายขวาหน้าหลังเช่นหวังปอง
ไร้สมองตรองความสู้ตามใจ
รีบสวมเขาเจ้าเอยอย่าเฉยนิ่ง
ด้วยเป็นสิ่งมิ่งกุศลมงคลไฉน
เพราะสิ่งนี้พลีกุศลเลี้ยงคนไทย
แล้วไฉนไม่ยินดีเปรมปรีดา...
-บูรพาฯ-
ป.ล.เงียบเหงานักเช้านี้ ขอเปลี่ยนแนวสักหน่อย...ขออภัยเจ้าของกระทู้มา ณ ที่นี้ด้วยครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
