ก็เธออยากจะได้มิใช่หรือ
ที่แย่งยื้อยุดลากไปจากฉัน
แล้วไยเธอมายื่นคืนให้กัน
ช่างน่าขันเสียจริงสิ่งที่คืน
ฉันไม่รับหรอกหนาอย่ามาให้
ยามเอาไปเริงร่าหน้าระรื่น
ยามนี้กลับบอกช้ำทนกล้ำกลืน
ไยไม่ชื่นฉ่ำใจได้ครอบครอง
อุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อจะได้
จงภูมิใจเถิดที่เป็นเจ้าของ
มิสมควรทิ้งขว้างปล่อยวางกอง
ให้หม่นหมองราศีแห่งที่รัก
เธอจงเก็บเอาไว้เองเถอะนะ
อย่ามาทิ้งเกะกะดั่งทิ้งผัก
สำหรับเธอหายากลำบากนัก
แม้สิ้นศักดิ์ยอมได้เพื่อได้มา
สิ่งที่เธอเอาไปฉันให้ขาด
แสนอนาถวันนี้ไม่มีค่า
ต่างจากวันยื้อยุดฉุดมือคว้า
อนิจจาไม่เที่ยงเลี่ยงไม่พ้น
เมื่อเธออยากจะได้ไปเป็นสิทธิ์
ขออุทิศเกื้อหนุนบุญกุศล
ดีหรือร้ายพบเจอเธอต้องทน
อย่าดิ้นรนคืนให้..ฉันไม่รับ
"กานต์ฑิตา"
๑ มิถุนายน ๒๕๕๖
ฝืนรับเถิดเปิดใจให้ไกลกว้าง
ลงกระถางเอาไว้ได้ประดับ
ประคองหนุนจุนเจือเมื่ออาภัพ
กิ่งหักยับต้นโหยดอกโรยรา
ช่วยโกสุมอุ้มชูพอชูพุ่ม
เขียวชอุ่มกิ่งแก่แผ่สาขา
เนื่องอุดหนุนจุนเจือเอื้อกรุณา
แก่ลดาดอกน้อยถดถอยแรง
ขืนปล่อยปละละเลยตามเปรยย้ำ
มาลีช้ำด้อยชาติดั่งขาดแสง
ตูมเต่งตั้งชื่นตามาเปลี่ยนแปลง
ดูหรือแล้งเมตตาไม่น่าทำ
ยามออกช่อก่อผลได้สนสอย
ร่วมพวงร้อยกับมะลิสิคมขำ
ขาวไข่มุกสดใสในทรงจำ
เริงระบำขับขานเบิกบานคะ
“ดอกรักคะ”
ลงกระถางเอาไว้ได้ประดับ
ประคองหนุนจุนเจือเมื่ออาภัพ
กิ่งหักยับต้นโหยดอกโรยรา
ช่วยโกสุมอุ้มชูพอชูพุ่ม
เขียวชอุ่มกิ่งแก่แผ่สาขา
เนื่องอุดหนุนจุนเจือเอื้อกรุณา
แก่ลดาดอกน้อยถดถอยแรง
ขืนปล่อยปละละเลยตามเปรยย้ำ
มาลีช้ำด้อยชาติดั่งขาดแสง
ตูมเต่งตั้งชื่นตามาเปลี่ยนแปลง
ดูหรือแล้งเมตตาไม่น่าทำ
ยามออกช่อก่อผลได้สนสอย
ร่วมพวงร้อยกับมะลิสิคมขำ
ขาวไข่มุกสดใสในทรงจำ
เริงระบำขับขานเบิกบานคะ
“ดอกรักคะ”