ฤๅสิ่งให้ ไปนั้น มันสูงค่า
สิ้นดั่งว่า ฟ้าหมด ความสดชื่น
ถวิลหา อาลัย ให้กล้ำกลืน
ทนหยัดยืน ฝืนตรม ระทมใจ
ดวงหทัย ให้เขา เราปวดแปลบ
ต้องเจ็บแสบ แอบช้ำ ใจร่ำไห้
เขาทิ้งขว้าง ร้างคลาย สิ้นสายใย
ที่ให้ไป ใจเรา เขาไม่แคร์
คนหนึ่งรัก หนักหน่วง ห่วงหวงยิ่ง
คนหนึ่งชิ่ง ทิ้งไป ไม่แยแส
มอบหมดไป ให้เขา เฝ้าดวงแด
กลับไม่แล แท้ไซร้ ทิ้งใจเรา
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
