ก็เธออยากจะได้มิใช่หรือ
ที่แย่งยื้อยุดลากไปจากฉัน
แล้วไยเธอมายื่นคืนให้กัน
ช่างน่าขันเสียจริงสิ่งที่คืน
ฉันไม่รับหรอกหนาอย่ามาให้
ยามเอาไปเริงร่าหน้าระรื่น
ยามนี้กลับบอกช้ำทนกล้ำกลืน
ไยไม่ชื่นฉ่ำใจได้ครอบครอง
อุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อจะได้
จงภูมิใจเถิดที่เป็นเจ้าของ
มิสมควรทิ้งขว้างปล่อยวางกอง
ให้หม่นหมองราศีแห่งที่รัก
เธอจงเก็บเอาไว้เองเถอะนะ
อย่ามาทิ้งเกะกะดั่งทิ้งผัก
สำหรับเธอหายากลำบากนัก
แม้สิ้นศักดิ์ยอมได้เพื่อได้มา
สิ่งที่เธอเอาไปฉันให้ขาด
แสนอนาถวันนี้ไม่มีค่า
ต่างจากวันยื้อยุดฉุดมือคว้า
อนิจจาไม่เที่ยงเลี่ยงไม่พ้น
เมื่อเธออยากจะได้ไปเป็นสิทธิ์
ขออุทิศเกื้อหนุนบุญกุศล
ดีหรือร้ายพบเจอเธอต้องทน
อย่าดิ้นรนคืนให้..ฉันไม่รับ
"กานต์ฑิตา"
๑ มิถุนายน ๒๕๕๖