เพราะมี"ดาว".."ดิน"จึง..ลืม"ริน" พี่
มาหลีกลี้แรมร้างจึงห่างหาย
พี่เที่ยวออกติดตามนางมิวางวาย
ชอกช้ำกายหลายปีกว่าไม่มาเยือน
สาวสามพรานนครชัยศรีมาหนีหน้า
ข่าวขายค้าผักผลไม้ไม่มีเหมือน
ต้องแรมรอนร่อนเร่ไปเริ่มลางเลือน
พี่ถามเพื่อนคอยบอกข่าวให้เข้าใจ
กลับมาเถิดคนดีพี่ขอโทษ
น้องอย่าโกรธเกลียดชังตั้งเงื่อนไข
หากพี่เผลอพลั้งผิดให้อภัย
ยังคอยท่าทรามวัยน้องกลับคืน
เราเริ่มตั้งต้นกันใหม่เถิดที่รัก
จงหยุดพักความหมองหม่นสุดทนฝืน
สิ่งปวดร้าวร้อนรนทนกล้ำกลืน
ขอเพียงคืน..ความรักแน่ แค่คนเดียว.
ริน ดอนบูรพา
๒ มิ.ย. ๕๖
มาหลีกลี้แรมร้างจึงห่างหาย
พี่เที่ยวออกติดตามนางมิวางวาย
ชอกช้ำกายหลายปีกว่าไม่มาเยือน
สาวสามพรานนครชัยศรีมาหนีหน้า
ข่าวขายค้าผักผลไม้ไม่มีเหมือน
ต้องแรมรอนร่อนเร่ไปเริ่มลางเลือน
พี่ถามเพื่อนคอยบอกข่าวให้เข้าใจ
กลับมาเถิดคนดีพี่ขอโทษ
น้องอย่าโกรธเกลียดชังตั้งเงื่อนไข
หากพี่เผลอพลั้งผิดให้อภัย
ยังคอยท่าทรามวัยน้องกลับคืน
เราเริ่มตั้งต้นกันใหม่เถิดที่รัก
จงหยุดพักความหมองหม่นสุดทนฝืน
สิ่งปวดร้าวร้อนรนทนกล้ำกลืน
ขอเพียงคืน..ความรักแน่ แค่คนเดียว.
ริน ดอนบูรพา
๒ มิ.ย. ๕๖
หนุ่มท่าแซะ แหละนี่ คนที่ใช่
ถึงอยู่ไกล ใจแน่ แม้จะเหี่ยว
มิเคยมอง ข้องชาย ไหนเลยเชียว
เพราะน้องเสียว ไฟฟอน มันร้อนจัง
กลมเกยเกลียว เกี่ยวก้อย ฝอยทองพี่
สาวชัยศรี มิแปร ดวงแดหวัง
หนุ่มชุมพร วอนพี่ มั่นจีรัง
อย่าอินัง ชายล้อม แค่ซ้อมดู
ถึงอยู่ไกล ใจแน่ แม้จะเหี่ยว
มิเคยมอง ข้องชาย ไหนเลยเชียว
เพราะน้องเสียว ไฟฟอน มันร้อนจัง
กลมเกยเกลียว เกี่ยวก้อย ฝอยทองพี่
สาวชัยศรี มิแปร ดวงแดหวัง
หนุ่มชุมพร วอนพี่ มั่นจีรัง
อย่าอินัง ชายล้อม แค่ซ้อมดู
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
