ฉันลิขิต ขีดเส้น เป็นคนเขียน
ลิขิตเพี้ยน เวียนวน ทนร้าวฉาน
ทำทุกอย่าง ว่าแน่ แต่รนราน
ทรมาน ปวดแปลบ แทบวางวาย
รักกับหนุ่ม บ้านกลอน ตามอ้อนออด
เพ้อพร่ำพรอด ทุกคืน กลืนกล้ำหลาย
เขาเบือนบิด คิดหนี ชี่ช้ำกาย
เช้ายันสาย พ่ายแพ้ ดวงแดตรม
จึงไม่ขอ เชื่อใจ ใครอีกแล้ว
ไร้วี่แวว หมดสิ้น จนจินต์ขม
ตัดให้หมด เยื่อใย ในคารม
จะขอก้ม หน้ารับ กับชะตา
พันทอง
อ้าว!!! เพิ่งรู้ หนุ่มบ้านกลอน นี้อ่อนไหว
เที่ยวฝากรัก เรื่อยไป กระไรหนา
คำว่ารัก มักเอ่ยง่าย เพราะใจพา
ใครหลงเชื่อ วาจา พาชอกช้ำ
ยามอ้อนออด พรอดพร่ำ ทุกค่ำคืน
สรรถ้อยเรียง ร้อยรื่น จนชื่นฉ่ำ
แล้วลวงหลอก หัวใจ ให้คะมำ
เมื่อถลำ รักแล้ว ก็บอกลา
เป็นเช่นนี้ รึเปล่า เจ้าข้าเอ๋ย
ขอพันทอง เอื้อนเอ่ย มาเถิดหนา
เป็นเด็กใหม่ จึงใคร่รู้ ความก่อนมา
คนใจร้าย ที่ว่า มีมากมั๊ย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
