.jpg)
ตะวันคล้อยอ้อยอิ่งทิ้งแสงสาด
ระบายวาดสีแต่งแห่งห่วงหา
แต้มวิถีหนทางหว่างเวลา
จากทิวาสู่ฟ้าราตรีกาล
เขียนบันทึกการเดินทางโดยหยาดเหงื่อ
กว่าแสงเรื่อของวันจะผันผ่าน
อุทิศตนบนก้าวอันยาวนาน
เพื่อพบพานฝันสล้างบนทางไป
หากทางเดินของใจไร้สิ้นสุด
เมื่อมนุษย์ไม่หยุดยั้งหวังคว้าไขว่
การเดินทางจะจบบนหนทางใด
เมื่อทางเดินของใจนั้นไกลเกิน
เส้นทางไกลใจสับสนคนอ่อนล้า
โค้งขอบฟ้ารางลับกับโขดเขิน
หนทางต่อจากนี้ที่เผชิญ
คือก้าวเดินกลับหลังยังทางมา
ระบายวาดสีแต่งแห่งห่วงหา
แต้มวิถีหนทางหว่างเวลา
จากทิวาสู่ฟ้าราตรีกาล
เขียนบันทึกการเดินทางโดยหยาดเหงื่อ
กว่าแสงเรื่อของวันจะผันผ่าน
อุทิศตนบนก้าวอันยาวนาน
เพื่อพบพานฝันสล้างบนทางไป
หากทางเดินของใจไร้สิ้นสุด
เมื่อมนุษย์ไม่หยุดยั้งหวังคว้าไขว่
การเดินทางจะจบบนหนทางใด
เมื่อทางเดินของใจนั้นไกลเกิน
เส้นทางไกลใจสับสนคนอ่อนล้า
โค้งขอบฟ้ารางลับกับโขดเขิน
หนทางต่อจากนี้ที่เผชิญ
คือก้าวเดินกลับหลังยังทางมา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
