ต้องยิ้มฝืน ยืนสู้ รู้ว่าท้อ
น้ำตาคลอ ไหลลื่น สะอื้นเผย
แต่ชีวิต ยังอยู่ สู้อย่างเคย
หนทางเอย มืดมิด ยังคิดครวญ
เหนื่อยเหลือเกิน เดินตาม ความฝันใฝ่
เหนื่อยเหลือใจ ในครา อุราป่วน
ต้องอดทน อดกลั้น หวั่นเรรวน
หลายกระบวน ท่วงท่า ล้าอ่อนแรง
การเดินทาง สะดุด ต้องหยุดพัก
แต่ด้วยหลัก ปักปัน กั้นเขตแบ่ง
จึงจำต้อง ปีนป่าย หน่ายระแวง
ฝืนเสแสร้ง แกล้งยิ้ม สนิมใน
เกิดเป็นนัก เดินทาง ต่างมุ่งหมาย
อาจจักสาย เกินแก้ แต่ยิ้มได้
ก้าวตามฝัน เหนื่อยอ่อน วอนเห็นใจ
ตามคว้าไขว่ ไล่ล่า มาแรมปี
พันทอง
๒๐/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
