หยาดน้ำค้าง จางไป พาใจช้ำ
สุดระกำ ทรวงใน ให้เหว่ว้า
ต้องทุกข์ทน หม่นหมอง นองน้ำตา
ไหลรินมา บ่าล้น ท่วมท้นใจ
น้ำค้างลา พาใจ เจ้าไปด้วย
พี่แทบม้วย มรณา อุราไหม้
เจ้าจากจร จางรัก หักเยื่อใย
ทิ้งพี่ให้ ห่วงหา น้ำตาเยือน
ยามราตรี มีจันทร์ มั่นเคียงดาว
แสงสกาว พราวพร่าง ไม่ร้างเลื่อน
แต่ตัวพี่ มีน้ำตา มาเยี่ยมเยือน
อยู่เป็นเพื่อน พราวพร่าง..กลางกมล