ฉันให้เธอ เหรอมี ที่จะน้อย
สุดเต็มร้อย ถ้อยแถลง มิแปลงเปลี่ยน
แต่ใจเธอ นั้นอาจ ที่ลาดเตียน
ทั้งโล้นเกรียน มิกัก ไร้พักวาง
เหมือนเอาน้ำ เทกรอก ตอกตอไม้
น้ำที่ใส ไหลลู่ สู่พื้นล่าง
ให้เท่าไร มิพอ ท้อทุกทาง
มานคงกว้าง แล้วยังกลม ถมไม่เต็ม
สุดเต็มร้อย ถ้อยแถลง มิแปลงเปลี่ยน
แต่ใจเธอ นั้นอาจ ที่ลาดเตียน
ทั้งโล้นเกรียน มิกัก ไร้พักวาง
เหมือนเอาน้ำ เทกรอก ตอกตอไม้
น้ำที่ใส ไหลลู่ สู่พื้นล่าง
ให้เท่าไร มิพอ ท้อทุกทาง
มานคงกว้าง แล้วยังกลม ถมไม่เต็ม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
