ทานตะวัน หันดอก ออกด้านแสง
ฤๅสู้แรง อาทิตย์ เบือนบิดหนี
ร้อนดั่งไฟ ไหม้ลาม แม้ยามนี้
อยู่ไกลลี้ ล้านไมล์ ใจยังกลัว
ถ้าอาทิตย์ สิ้นแรง แสงส่องหล้า
เอาแสงแข ส่องมา พาสลัว
คงหายร้อน เร็วนั่น มิพันพัว
ฟ้ามืดมัว ฝนพรำ เย็นฉ่ำจินต์
เปรียบความรัก ของฉัน นั้นแห้งหด
น้ำราดรด ไม่ถึง จึงสูญสิ้น
ข้าวคอยฝน คนคอยรัก หนักชีวิน
รักโบยบิน รินย้ำ ฉ่ำน้ำตา
พันทอง
๙/๐๕/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
