ฟังสำเนียง เสียงขาน หวานจับจิต
เหมือนถูกพิษ ฤทธิ์ศรรัก ปักใจหลง
ถ่อยคำพี่ ที่เอยมา พาพะวง
ให้งุนงง สงสัยนัก รักหรือลวง

แม้นลำนำ คำพี่ ที่อ่อนวาน
ดังสะท้าน ผ่านไป ในแดนสรวง
นางอัปสร อ่อนไหว ร้อนในทรวง
ดุจจะล่วง จากห้วงฟ้า มาโลมดิน


ลำนำใจ  ให้หวล  รัญจวนจิต           
วาจาสิทธิ์  งามงด  ไม่ปดศิล
คำที่หวาน  ขานไป  ใครได้ยิน         
คงลืมสิ้น  สร่างทุกข์  รุกดวงมาลย์

คำว่ารัก  สลักใส่  ด้วยใจห่วง           
อันคำลวง  ล่อให้  ฤทัยผลาญ
คำคิดถึง  พึงกล่าว  ทุกคราวกาล     
คำร้าวราญ   ฟังช้ำ  คือทำใจ

นางอัปสร  บนสวรรค์   ในชั้นฟ้า       
พสุธา  พิภพ  หาจบไม่
คนรักยิ่ง  จริงแท้  แน่ฤทัย                 
ถ้าหาได้  คงสุขแล้ว  นะแก้วตา