แค่คิดถึง หนึ่งครั้ง ยังเจ็บจิต
จะทนคิด ชิดใกล้ ทำไมหนา
เพียงเท่านั้น วันผ่าน กาลเวลา
ใช่นำพา หาเขา เราเฝ้าคอย
มองมุมกลับ รับขวัญ เธอวันนี้
สุขใจที่ หนีไกล ให้สุดสอย
เขาครองเรา เอาไป ไก่ได้พลอย
พวกแบ๊ดบอย ถอยห่าง ช่างหัวมัน
มัวแต่เหงา เศร้าไป ใจฟุ้งซ่าน
คนเป็นล้าน ผ่านโลก มีโศกศัลย์
ยังร่ำไห้ ใฝ่หา ยังจาบัลย์
กี่ร้อยพัน ฝันขม ไม่สมปอง
ด้วยผลบุญ หนุนส่ง คงสมสร้าง
นอกแพรวพร่าง กระจ่างใน ใจทุกห้อง
ช่างปะไร ไยต้องสน คนไม่มอง
ลองตรึกตรอง ครองธรรม กัมมุนาฯ
เป็นทาสรัก หนักใจ ให้อนาถ
เป็นทาสข้า ฝ่าพระบาท องค์ปราชญ์กล้า
ทาสแผ่นดิน ถิ่นกษัตริย์ ขัตติยา
ดีกว่ามา หาสมัคร ทาสรักใคร
รักคนอื่น หมื่นแสน เท่าแผ่นภพ
พอรักจบ กลบสิ้น แผ่นดินใหญ่
เขาไม่สน คนอย่างฉัน ปล่อยมันไป
เก็บหัวใจ ไว้ดีกว่า นะอาจารย์
Moo Dum
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
