ขอแค่เพียงคิดถึงคะนึงหา
แม้คุณค่าธุลีที่เธอให้
มิขอมากกว่านี้ที่เกินไป
คือหัวใจของเธอเพ้อรำพัน
โปรดปรานีมีมอบตอบสักนิด
ไม่มีสิทธิ์ชิดใกล้ได้แต่ฝัน
เพราะต่ำต้อยด้อยค่ายศฐาชั้น
จึงจาบัลย์หม่นไหม้ได้ครอบครอง
เป็นได้เพียงแค่ทาสวาสนา
คั่นเวลาบำเรอยามเธอหมอง
ให้คลายทุกข์สุขสมอารมณ์ปอง
ใช่เจ้าของหึงหวงทวงสิทธิ์ตน
อยากจะเป็นเช่นใครที่ใบ้บ้า
มิต้องเสียน้ำตาไหลร่วงหล่น
พบแต่ความชอกช้ำระกำทน
ในกมลร้อนรุ่มไฟสุมทรวง
อยากชิดใกล้ได้กอดสอดวงแขน
ต่างหมอนแทนกระชับระยับสรวง
ความทุกข์ทนหม่นไหม้ในทั้งปวง
ได้ทิ้งช่วงพบสุขซุกแอบอิง
ขอแค่เพียงคิดถึงตรึงดวงจิต
มิได้คิดขอใดให้มากสิ่ง
ด้วยเธอมีคู่ครองเจ้าของจริง
ยอมทนนิ่งเจ็บช้ำ...กินน้ำตา
"กานต์ฑิตา"
๑๖ เมษายน ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
