ริมชายหาด วาดฝัน วันเดือนดับ
ฉันไม่กลับ ไปแน่ ดวงแดหนอ
หมดเยื่อใย ในรัก ชักเริ่มท้อ
น้ำตาคลอ รอเธอ เพ้อมานาน
ตอนนี้ฉัน ก้าวผ่าน ม่านเมฆหมอก
อย่ามาหลอก ให้ตรม ขมเลยผ่าน
คำอ้อนออด พรอดพร่ำ ย้ำซมซาน
ทรมาน ปานใด ใครกันรู้
จึงขอลา ยาจิต ไม่คิดหวน
อย่ามากวน อีกนะ น่าอดสู
แผลที่เธอ ทำไว้ ใหญ่เป็นรู
ตอนนี้สู้ อุตส่าห์ รักษามัน
หายสนิท เป็นปลิดทิ้ง หญิงแจ้งข่าว
ความเหน็บหนาว เก่าก่อน มันสอนฉัน
ต้องอยู่ได้ ด้วยลำแข็ง อย่าแกล้งกัน
ขอให้มัน เป็นอดีต ที่กรีดใจ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
