สิ่งที่เห็น เป็นความจริง ทุกสิ่งหรือ
ล้วนยึดถือ ที่เปลือกนอก แล้วบอกใช่
เพียงสักครั้ง ยังมิเคย เผยเนื้อใน
ก็ชี้ชัด สรุปไป นี่ไงทอง
เพียงนุ่งห่ม ก็ให้ค่า ว่าเลิศล้น
แล้วเปรอปรน เครื่องประดับ กับสิ่งของ
เพียงเท่านี้ ขี้คร้านเขลา เข้ายึดครอง
ทั้งสี่ห้อง หัวใจอยาก หลากหลายคน
เมื่อวัตถุ เข้าครอบงํา คํ้าจิตก่อ
ก็ยากต่อ การจูงใจ ให้เหตุผล
เพราะความอยาก จากจิตนั้น มันร้อนรน
จึงอับจน แพ้หัวใจ ไปทุกยาม
สิ่งที่เห็น อาจไม่ใช่ ข้างในเนื้อ
ต้องมีเผื่อ ใจเย็นดู ไม่รู้ถาม
ต้องดูจริง ให้รู้แจ้ง แสดงความ
ไม่ใช่เห็น แล้วรีบตาม ไม่งามแล
สิ่งที่เห็น ด้วยสายตา อย่าเพิ่งใช่
สิ่งที่ใจ ได้รับรู้ ดูให้แน่
สิ่งที่ฟัง เกิดผิดพลาด คลาดเปลี่ยนแปร
สิ่งที่แท้ มองไม่เห็น ด้วยเลนส์ตา
สิ่งที่เห็น อาจไม่ใช่ ในสิ่งเห็น
สิ่งที่เป็น อาจไม่ใช่ ในเบื้องหน้า
สิ่งที่ดู อาจไม่ถึง ซึ่งมารยา
สิ่งที่ว่า แน่นอนแท้ อาจไม่มี
"กานต์ฑิตา"
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
