--You always be my hero--

เธอดูเปลี่ยนไปเยอะนะ
..ตัวสูงขึ้นมากเชียวล่ะ..ถ้าเทียบกะเมื่อก่อนโน้น
จอนที่ข้างแก้มเป็นไรเขียวครึ้ม..คงวุ่นอยู่กับ mechanism จนไม่มีเวลาโกน
แต่สิ่งที่ฉันสัมผัสได้เหมือนเดิมคือกระแสความอ่อนโยน.. ที่เธอไม่เคยเปลี่ยนไป

ที่เราไม่ได้เจอกัน..มันกี่ปีแล้วนะ?..
..เธอ..พ่อหนุ่มวิศวะ..ก็คงจำไม่ค่อยได้
ขอบคุณอดีตหัวหน้าห้อง..นัดรวมรุ่นมาฉลองที่ร้านตี๋หม้อไฟ
ทำให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ครึ้มอกครึ้มใจ.. กว่าหลายๆปีใหม่ที่ผ่านมา

หากเป็นหลายปีก่อนนี้..สภาพหัวใจฉันคงไม่สู้ดีนัก
ที่เธอมีเพื่อนสาวพยาบาลน่ารัก..ขนาบที่เก้าอี้ขวา
แต่เมื่อฉันเรียนรู้การยอมรับ.. ผนวกกับอานุภาพแห่งกาลเวลา
ผลึกความคิดอ่านประกาศแก่หัวใจว่า..เธอคือ..คุณค่าที่ฉันยังไม่คู่ควร

ศีล จาคะ ศรัทธา ปัญญา
..ฉันไม่อาจจะรักษาอย่างเธอ..ได้ครบถ้วน
วิถีเธอ..วิถีฉัน.. มันเหมือนหนังคนละม้วน
หากวันนั้นเรารีบด่วน.. ก็อาจถูกตรึงกับตรวนแห่งความไม่ลงรอย

สุภาพบุรุษ..ที่ฉันไม่ควรปรารถนา
ตั้งแต่ที่เราไม่ได้เจอหน้า.. ฉันคิดถึงเธอนะ..วันละนิดหน่อย
เธอคือพระเอกเสมอมา.. และตลอดไปไม่ว่าจะปีที่กี่ร้อย
กลับบ้านคืนนั้นฉันพกความหวังน้อยๆ ..พร้อมเริ่มต้นการรอคอยอีกครั้งนึง

...
สาวพาณิชย์สิทธิ์น้อย ยิ้มแฉ่งฟันหลอ