...วันเวลาที่ผ่านมา...เป็นแค่วันเก่า...
ทุก-ทุกภาพทุก-ทุกเรื่องราว...เลือนหาย..
คราบน้ำตาในคืนเหงา...และอ้อมกอดในวันเปลี่ยวเปล่า...กลับกลาย
รอยจูบในคืนสุดท้าย...กำลังค่อย-ค่อยจางหาย...ตามเวลา
...ทิ้งไว้เพียง...ความทรงจำ...
และคนถูกลืมที่เจ็บช้ำ...จนเกินรักษา...
ความเหงาที่ทับถม...ยิ่งเพิ่มรอยขม...ให้คราบน้ำตา
หัวใจอ่อนแอโรยรา...จมกับอยู่กับความโหยหา...และการรอคอย...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
