คารมชาย ร้ายเหลือ เชื่อไม่ได้
ย่ำยีใจ สาวป่น จนไม่เหลือ
เพราะเหตุใด ใยเล่า เจ้าหลงเชื่อ
หรือว่าเบื่อ คนจริงใจ ไร้คารม

เพราะหลงชอบ คำหวาน มานจึงช้ำ
จงจดจำ ใส่ใจ ใช่สาสม
อันคำหวาน สานถ้อย ร้อยคำคม
อาจเพาะบ่ม มายา สารพัน

แต่คารม หวานฉ่ำ ก็ล้ำค่า
หากวาจานั้นจริงใจ ได้เสกสรร
ใช่ทุกคน ที่กลับกลอก บอกจอมกัลย์
บางคนนััน รักยุพิน ตราบสิ้นใจ

       

         "มุนีน้อย"