ฉั น แ ค่ อ่ อ น แ อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ ห ง า
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 เมษายน 2024, 09:20:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ฉั น แ ค่ อ่ อ น แ อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ ห ง า  (อ่าน 8185 ครั้ง)
นานะ
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน

*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 89
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 37



« เมื่อ: 20 มกราคม 2013, 07:15:PM »

เรื่องดีผ่านไปเรื่องร้ายเข้ามา
ฉันยังนึกว่า...เป็นแค่ฝัน
บางครั้งฉันหลับตาและเข้าใจไปเองว่าเธอคิดถึงฉันเหมือนกัน
ทั้งที่เรื่องของเรากลายเป็นวันวาน...ไ ม่ ก ลั บ ม า

บ่อยครั้งที่ฉัน ท บ ท ว น ความรู้สึก
ก็พบว่ายังมีเธอในส่วนลึก...ในความห่วงหา
บ่อยครั้งที่ฉันจ้องเข็มนาฬิกา
และยังภาวนา...ให้นาทีข้างหน้า...ฉันเห็นเธอ

ฉั น แ ค่ อ่ อ น แ อ เ พ ร า ะ ค ว า ม เ ห ง า
ทั้งที่โลกยังเป็นใบเก่าใบเดิมเสมอ
อาจเป็นเพราะฉันหมดศรัทธาในความรัก ตั้ ง แ ต่ วั น ที่ เ สี ย เ ธ อ
หรืออาจเป็นเพราะอีกหนึ่งกรณีที่หาคำตอบเจอ...คือ' เธอยังอยู่ในหัวใจ'

ฉั น อ ย า ก เ ข้ ม แ ข็ ง เ พ ร า ะ ค ว า ม รั ก
ฉันเหมือนผีเสื้อปีกหัก...บินต่อไปไม่ไหว
ฉันอยากมีคำอวยพรดี-ดีมอบให้เธอก่อนไป
ทว่าฉันมีเพียงน้ำตาที่รินไหล...เพื่อบอกว่าฉันอ่อนแอเพียงไร...เมื่อต้องเสียเธอ



ขอบคุณรูปภาพจาก 


ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

♥ กานต์ฑิตา ♥, จารุทัส, khuadkao, Shumbala, ไม่รู้ใจ, เนิน จำราย, panthong.kh, รัตนาวดี, Thammada, รพีกาญจน์, ไร้นวล^^, my smile, Prapacarn ❀, บ้านกลอนไทย, บูรพาท่าพระจันทร์, ข้าพเจ้า, คอนพูธน, แป้งน้ำ, อัยยา, plang, อริญชย์, ยามพระอาทิตย์อัสดง, Khuankhop, ไพร พนาวัลย์, ลายเมฆ, รการตติ, ชลนา ทิชากร, saknun, ดาว อาชาไนย, ฌลา

ข้อความนี้ มี 30 สมาชิก มาชื่นชม
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14 มกราคม 2014, 03:39:AM โดย นานะ » บันทึกการเข้า

แค่รู้ว่า ที่ นี่ มี ฉั น แ ล ะ มี เ ธ อ เ ป็ น จุ ด ห ม า ย ข อ ง ค ว า ม ผู ก พั น ก็พอ  ยิ้มแบบรักนะ..

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s