เหมือนเห็นแสงแจ้งจางอยู่ข้างหน้า
ช่วยนำพาลาพ้นหม่นสลัว
ที่ครอบคลุมสุมกมลให้พ้นตัว
ปลดยึดมั่นพันพัวจากหัวใจ
โปรดจงรักตัวเราเท่าคนอื่น
เหมือนปลุกใจให้ตื่นชื่นไฉน
ยามทุกข์เหงาเล้าโลมโหมทรวงใน
ซาบฤทัยในอุราหมดจาบัลย์
พายุร้ายกรายห่างสว่างโสม
พยับโพยมโทรมซาฟ้าสุขสันต์
ใสสว่างพร่างนภาวิลาวัณย์
เรียกกลับพลันฝันเก่าของเราคืน
จงลุกขึ้นยืนใหม่ให้กล้าหาญ
ปฏิญาณสานจิตไม่คิดฝืน
เป็นบทเรียนเพียรจำแม้กล้ำกลืน
ต้องยิ้มรื่นขืนสู้เพื่ออยู่ยาว
บูรพาฯ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
