ชื่อบทกลอน : รอยอดีต
ผู้แต่ง : พันทอง
วันนี้ตื่นขึ้นมา ด้วยหน้าตา ที่ง่วงเหงาหาวนอน
ไม่ผิดอะไร กับวันก่อนก่อน ที่ผุดลุกผุดนั่ง
คิดสับสนปนเป เทถมจมอยู่ในภวังค์
ภาพความหลัง แม้จะสลัดออกเป็นร้อยพันครั้ง แต่ก็ยังคงจำ..เหมือนเดิม
เหตุการณ์ในอดีต ล่องลอยเข้ามา เรียงซ้อนกันอย่างช้าช้า
เริ่มมองเห็นเค้าหน้า นั้นแปลว่าจิ๊กซอวิ่งมาต่อเพิ่มเติม
รูปสาวสวยสุดซึ้ง ตรึงใจทำให้เธอเคลิบเคลิ้ม
ดาหน้าเข้ามาเสริม ใจฉันก็เริ่ม..ซึมเซา
เธอรู้ไหม ?
ว่า..หัวใจฉันมีเลือดเนื้อ ถูกเธอ เอามีดเถือ เหลือเพียงซากใจเน่าเน่า
คำแก้ตัวที่เธอบอกมา ว่า ไม่มีอะไรกับเขา ถ้าฉันเชื่อเธอ....ฉันคงเมา
ซุ้มรักหักสลายร้ายยิ่งกว่าโดนไฟเผา สุดแสนจะปวดร้าว ซุกเข้าไปถึง..ซอกใจ
หญ้าและฟางที่ข้างบ้าน
เธอหอบมาให้รับทาน ฉันก็ยังทนดักดาน ทานมันอยู่ได้
แต่ ณ..ตอนนี้ฉันตาสว่าง หญ้าและฟาง ฉันวางเอาไว้ พร้อมที่จะส่งคืนไป
มันคงเหมาะสมกับเธอ มากกว่าใคร เพราะฉันกำลังมีที่หมายใหม่...ไว้แทนเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
