.jpg)
อันความสุข ใครมี ดีทั้งนั้น
แต่ว่ามัน มักอยู่ ไม่รู้ที่
เดี๋ยวอยู่กาย สบายใจ ตั้งหลายปี
แล้วก็หนี ออกไป ไม่เคยลา
เพราะว่าสุข มันเป็น เช่นดาวหาง
พอสว่าง กลางมืด ฟ้าแจ้งหา
มันก็หาย ล่วงลับ ไม่กลับมา
สุขนั่นหนา เช่นกัน พลันลับไป
จะให้ดี มีสุข ต้องสุขจิต
มันจะติด ตัวกาย ไม่ไปไหน
จะยืดยาว มั่นคง ดำรงไว้
ด้วยสายใย ความดี ที่ทำเอา
เกิดเป็นแรง ความอิ่ม ยิ้มสมาน
ใจเบิกบาน ต่อบุญ หนุนหายเหงา
ปลอดจากทุกข์ ที่ครอง มองตัวเรา
หมดความเศร้า ความตรม ไม่ซมซาน
แต่ว่ามัน มักอยู่ ไม่รู้ที่
เดี๋ยวอยู่กาย สบายใจ ตั้งหลายปี
แล้วก็หนี ออกไป ไม่เคยลา
เพราะว่าสุข มันเป็น เช่นดาวหาง
พอสว่าง กลางมืด ฟ้าแจ้งหา
มันก็หาย ล่วงลับ ไม่กลับมา
สุขนั่นหนา เช่นกัน พลันลับไป
จะให้ดี มีสุข ต้องสุขจิต
มันจะติด ตัวกาย ไม่ไปไหน
จะยืดยาว มั่นคง ดำรงไว้
ด้วยสายใย ความดี ที่ทำเอา
เกิดเป็นแรง ความอิ่ม ยิ้มสมาน
ใจเบิกบาน ต่อบุญ หนุนหายเหงา
ปลอดจากทุกข์ ที่ครอง มองตัวเรา
หมดความเศร้า ความตรม ไม่ซมซาน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
