เดินฝ่าลมหนาวที่พราวพร่าง

อยู่ท่ามกลางผู้คนบนเมืองใหญ่

เสียงบทเพลงJingle Bellกังวาลไกล

บนหมู่กล่องของขวัญกองใหญ่ ที่ใครต่อใครจับมือกัน

เดินคนเดียวในคืนเหว่ว้า

ภายใต้ฟากฝั่งนิทราเมื่อลืมตาจากความฝัน

สุดท้ายก็ยังเหมือนเก่าที่อยู่อย่างเหงาเหงาไปวันวัน

อีกกี่ christmas ก็คงไม่สำคัญ เพราะหัวใจของฉันไม่รับฟัง

รอเพียงวันหนึ่ง santa claus

จะส่งใครบางคนมาสวมกอดให้สมหวัง

มือที่ไร้คนกุม ส่งมือนุ่มนุ่มมาเพิ่มกำลัง

ต่อจากนั้น christmas จะไม่มีก็ช่าง เพราะอย่างน้อยฉันก็ยังได้มีเธอ. . .