ก็บอกกันดีๆ..ยังเซ้าซี้..เหมือนพูดไม่รู้เรื่อง
จึงต้องแกล้งทำเป็นโกรธเคือง...ทำหน้าเคร่ง
บอกหลายครั้ง...อย่าถามจุกจิกจู้จี้...เหมือนนักเลง
จึงต้องทำเป็นเบ่ง...ไม่ต้องมาเพ่งมาเล็ง...มันรำคาญ
เธอก็รู้...ฉันก็ยังเป็นปุถุชน...คนมีกิเลส
จึ่งบางครั้งทำอะไรทุเรศๆ...ตอนอยู่บ้าน
ทุกๆวันฉันก็ยุ่งอยู่กับ...การทำงาน
จึงฟุ้งซ่าน เป็นบางครั้ง...ยามพลาดพลั้ง...ฉันขอโทษ นะ คนดี
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
