ไม่อยากดวด.ขวดเก่า.ของเขาใคร
ยอมเมาใจ.ขับขาน.แล้วหว่านหนี
แวะมาดื่ม.ไวน์แซม.แกล้มข่าวดี
แต่ไม่มี.เงาอ้อน.ป้อนคารม
จึงยอมเมา.เงารัก.จนชักแย่
ไร้คนแก้.ทางกลอน.ป้อนผสม
ต้องจำร้าง.ห่างหาย.ใช่หน่ายชม
ดื่มกี่กลม.ก็ไม่เท่า.อ้างเมากลอน
ก็คงแค่เมากลอน..จนหมอนเปียก
หรือจะเรียก”เมาใจ” เพราะใครหลอน
ท่ามราตรีง่วงเหงายามเข้านอน
จำคำค่อนแคะใจ..ไม่เว้นวาง
ได้พี่มิวเป็นเพื่อน..เหมือนเป็นพ่อ
พี่คอยรอปลอบใจไม่เคยห่าง
ไวน์ของแซมรสดีไม่มีจาง
เพราะเก็บค้างบนคาน..มานานจัง
แซมค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
