พัทยา ลาแล้ว ไร้แววใส
ฝังหัวใจ ไว้จำ ช้ำจนเขวง
เคยฝากรัก ให้เขา เหงาวังเวง
คนเส็งเคร็ง ขยี้รัก หักอกเรา
พัทยา เคยชื่น เมื่อคืนก่อน
ตามหลอกหลอน สอนให้ ฤทัยเฉา
ต้องกล้ำกลืน ฝืนบ่น จนมัวเมา
รักผิดทาง สองเรา เหงาดวงแด
พัทยา ลาไกล ไม่หวนกลับ
ถึงน้ำซัด สาดสั่ง ฝังใจแน่
ขอคลื่นพัด ห่างฝั่ง ตั้งตาแล
สี่ห้องแพ้ ยับเยิน เกินเยียวยา
หอบความช้ำ พร่ำว่า น้ำตาตก
ในหัวอก หมกไหม้ ใกล้เป็นบ้า
ขอจากจบ แต่นี้ ดวงชีวา
ไม่ย้อนมา หาอีก ขอหลีกไกล
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
