ลมผ่านผิวสยิวเตือนไม่เลือนจาก
ลูบไล้ฝากหลากความเหมือนถามถึง
เหมันต์ก่อนย้อนจำพารำพึง
ความตราตรึงซึ่งยังแนบฝังใจ
แม้นหนาวกายหายหนาวเมื่อสาวแนบ
อิงอกแอบอุ่นพลันไม่หวั่นไหว
ต่อให้หนาวร้าวรานสักปานใด
เนื้อนวลใยไออุ่นพร้อมหนุนอิง
โอ้หนาวนี้พี่อนาถเหมือนขาดสิ้น
ไร้ยลยินกลิ่นกรุ่นอกอุ่นผิง
ทั้งหนาวกายไร้สาวนั้นหนาวจริง
ขาดอกหญิงสิ่งเดียวหนาวเสียวทรวง...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
