ฉันเดินไป ท้องนา เวลาเช้า
พบน้ำเต้า คุณปู่ จึงรู้ได้
มีกระดาษ มากมาย อยู่ภายใน
เขียนสอดไส้ เรื่องราว ดังกล่าวมา
ฤๅภูเขา หมองหม่น สิ้นต้นไม้
จึงร้องไห้ คร่ำครวญ ปั่นป่วนป่า
ส่งสัญญาณ ความช้ำ กลั่นน้ำตา
ท่วมท้องนา จมมิด ด้วยผิดใด! (แผ่นที่ ๑)
ฤดูหนาว บ้านนา ช่วงหน้าเกี่ยว
หวีดนกเหยี่ยว เย็นยิ่ง กว่าสิ่งไหน
วังเวงกว่า สายลม ที่ห่มไพร
เพราะแม่ไก่ ห่วงลูก รักผูกพัน (แผ่นที่ ๓)
นกขมิ้น บินจร ดงดอนเก่า
มีเรื่องเศร้า อันใด ทำไหวหวั่น
จึงลาถิ่น พงไพร ห่างไกลกัน
ฤๅใฝ่ฝัน แดนใหม่ ที่ไร้ตรม (แผ่นที่ ๕)
เพื่อนสัตว์อื่น ยังหยอก กระจอกเทศ
ว่าอาเพศ หรือไร จึงใหญ่สม
ขาดขนงาม อวดให้ นกไพรชม
ไม่ขื่นขม ซักนิด เพราะคิดดี (แผ่นที่ ๗)
ทุ่งรวงทอง เฉิดฉัน ชวนฝันใฝ่
แต่ยังไร้ เจ้าบิน คืนถิ่นที่
คงลืมไพร พฤกษา สายวารี
หลายวันนี้ หายหน้า ไม่มาเยือน (แผ่นที่ ๕)
ฉันจึงเก็บ กลับไป มอบให้ปู่
สังเกตุดู ดวงหน้า น้ำตาเปื้อน
คุณปู่ฉัน ดีแท้ ไม่แชเชือน
แต่งกลอนเตือน เก็บเข้า น้ำเต้าเอย ฯ
อริญชย์
๒๙/๘/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
