บทกลอน ปลายฝนต้นหนาว
ผู้แต่ง ศรีธนญชัย(fern29123)
สิ้นสายฝน บนฟ้า นั้นสดใส
เริ่มวันใหม่ เอาศรีษะ ออกจากหมอน
น้ำค้างกลิ้ง ทิ้งตัว บนใบบอน
แสงแดดอ่อน ส่องตา เหงาหัวใจ
ถึงปลายฝน ต้นหนาว มาคราวนี้
แม้ตัวพี่ มิรู้ น้องอยู่ไหน
ฤดูฝน แม้เรา อยู่ห่างไกล
น้ำที่ไหล ฝนที่หลั่ง ยังคอยรอ
คิดถึงน้อง คู่ใจ ในอ้อมแขน
ที่สุดแสน รักแน่ ไปไหนหนอ
แม้สายฝน เจ้าเป็นเพื่อน คงมิพอ
จึงอยากขอ ให้น้อง นั้นกลับมา
แม้วันนี้ ฝนเอย เจ้ามิหลั่ง
ฉันยังนั่ง เฝ้ารอ เธอมาหา
ใกล้หนาวแล้ว ลมอ่อน กระทบตา
เพื่อบอกลา หน้าฝน แล้วคอยเธอ
วอนสายลม ร้างรัก ให้ท่านช่วย
นั้นเพราะด้วย คิดถึง อยู่เสมอ
สายลมพลิ้ว โบกพัด เห็นภาพเบลอ
หรือเราเพ้อ เห็นเธอ เดินเข้ามา
นี่เช้าแล้ว ใยพี่ ยังมิตื่น
นอนทั้งคืน พี่ยัง นอนอยู่หนา
ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำ ล้างหน้าตา
แล้วพี่มา รับหน้าหนาว กับน้องกัน
พี่ฝันไป ใช่ไหม ขอบคุณฟ้า
ที่นำพา น้องมา ให้สุขสันต์
ต่อไปนี้ คงมีสุข ทุกคืนวัน
แม้จะฝัน วันจะเปลี่ยน มิเปลี่ยนใจ
ถึงปลายฝน ต้นหนาว ในคราวนี้
ขอจงมี ความสุข แลสดใส
สายลมหนาว หนาวกาย มิเท่าไร
แต่ถ้าใจ มิหนาว ก็คงดี
ผู้แต่ง ศรีธนญชัย(fern29123)
สิ้นสายฝน บนฟ้า นั้นสดใส
เริ่มวันใหม่ เอาศรีษะ ออกจากหมอน
น้ำค้างกลิ้ง ทิ้งตัว บนใบบอน
แสงแดดอ่อน ส่องตา เหงาหัวใจ
ถึงปลายฝน ต้นหนาว มาคราวนี้
แม้ตัวพี่ มิรู้ น้องอยู่ไหน
ฤดูฝน แม้เรา อยู่ห่างไกล
น้ำที่ไหล ฝนที่หลั่ง ยังคอยรอ
คิดถึงน้อง คู่ใจ ในอ้อมแขน
ที่สุดแสน รักแน่ ไปไหนหนอ
แม้สายฝน เจ้าเป็นเพื่อน คงมิพอ
จึงอยากขอ ให้น้อง นั้นกลับมา
แม้วันนี้ ฝนเอย เจ้ามิหลั่ง
ฉันยังนั่ง เฝ้ารอ เธอมาหา
ใกล้หนาวแล้ว ลมอ่อน กระทบตา
เพื่อบอกลา หน้าฝน แล้วคอยเธอ
วอนสายลม ร้างรัก ให้ท่านช่วย
นั้นเพราะด้วย คิดถึง อยู่เสมอ
สายลมพลิ้ว โบกพัด เห็นภาพเบลอ
หรือเราเพ้อ เห็นเธอ เดินเข้ามา
นี่เช้าแล้ว ใยพี่ ยังมิตื่น
นอนทั้งคืน พี่ยัง นอนอยู่หนา
ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำ ล้างหน้าตา
แล้วพี่มา รับหน้าหนาว กับน้องกัน
พี่ฝันไป ใช่ไหม ขอบคุณฟ้า
ที่นำพา น้องมา ให้สุขสันต์
ต่อไปนี้ คงมีสุข ทุกคืนวัน
แม้จะฝัน วันจะเปลี่ยน มิเปลี่ยนใจ
ถึงปลายฝน ต้นหนาว ในคราวนี้
ขอจงมี ความสุข แลสดใส
สายลมหนาว หนาวกาย มิเท่าไร
แต่ถ้าใจ มิหนาว ก็คงดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
