ฯลฯ
เธอก็รู้ว่ามีงานที่ได้รับ
จึงต้องกลับประจำทำหน้าที่
เมื่อลุล่วงก็จะขอ..ไม่รอรี
กลับไปหาขวัญชีวี..ที่มีใจ
blues..
คงเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อสร้างขวัญ
ร้อยจำนรร จ์ หว่านวาง ทางไสว
เพื่อปลอบจิต ปิดก่อ คนท้อใจ
ยามห่างไกล ไม่ห่วง ให้ทรวงช้ำ
พอน้องครวญ พี่คล้าย จะหมายมอบ
ด้วยคำตอบ ปลอบมา ช่างน่าขำ
อ้างเหตุผลโน่นนี่ งานที่ทำ
หวานถ้อยคำ ย้ำรัก ประจักษ์จินต์
เมื่อพี่รัก ปักทรวงคอยห่วงหา
ไย เลือนลา พาให้ ใฝ่ถวิล
ปล่อยน้องช้ำน้ำตา บ่าไหลริน
เหมือนพี่สิ้น อาลัย ไม่เหลือรอย
ก่อนเคยเย้า เคล้าอยู่ เป็นคู่สอง
คอยประคอง ปองหมาย คลายเงาหงอย
หวานเอยหวาน ขานเอื้อ เพียงเนื้อกลอย
กลับเคลื่อนคล้อย ถอยไกล เหมือนไม่รัก
“สุนันยา”
ร้อยจำนรร จ์ หว่านวาง ทางไสว
เพื่อปลอบจิต ปิดก่อ คนท้อใจ
ยามห่างไกล ไม่ห่วง ให้ทรวงช้ำ
พอน้องครวญ พี่คล้าย จะหมายมอบ
ด้วยคำตอบ ปลอบมา ช่างน่าขำ
อ้างเหตุผลโน่นนี่ งานที่ทำ
หวานถ้อยคำ ย้ำรัก ประจักษ์จินต์
เมื่อพี่รัก ปักทรวงคอยห่วงหา
ไย เลือนลา พาให้ ใฝ่ถวิล
ปล่อยน้องช้ำน้ำตา บ่าไหลริน
เหมือนพี่สิ้น อาลัย ไม่เหลือรอย
ก่อนเคยเย้า เคล้าอยู่ เป็นคู่สอง
คอยประคอง ปองหมาย คลายเงาหงอย
หวานเอยหวาน ขานเอื้อ เพียงเนื้อกลอย
กลับเคลื่อนคล้อย ถอยไกล เหมือนไม่รัก
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
