คงเป็นกรรม นำพา มาพบเจ้า
มินานเนา รักลบ พลันจบสิ้น
ไร้เหตุโทษ โอดโอย ต้องโบยบิน
ภายในจินต์ ยากตัด สะบัดคลาย
บุญประคอง สองเรา เพียงเท่านี้
รักสุดที่ จริงจัง ยังสลาย
เมื่อใดคิด จิตกลุ้ม ร่ำฟูมฟาย
ชาติหน้าหมาย รักอีกที ไม่มีตรม
รพีกาญจน์ 59
ยืนมองหน้า พร่าพราง อย่างใจหาย
ชาติหน้าหมาย เมตตา ฟ้าอุ้มสม
ต้องลาแล้ว ดวงใจ เคยได้ชม
ขอประนม ก้มกราบ ทาบวันทา
น้ำตาอาบ ทาบ อก ร่วงตกพื้น
กลั้นสะอื้น ไม่ไหว ใจผวา
บุญน้อยมาก จากแล้ว แก้วแววตา
ขอสัญญา รักแท้ มิแปรไป
ชาติหน้าหมาย เมตตา ฟ้าอุ้มสม
ต้องลาแล้ว ดวงใจ เคยได้ชม
ขอประนม ก้มกราบ ทาบวันทา
น้ำตาอาบ ทาบ อก ร่วงตกพื้น
กลั้นสะอื้น ไม่ไหว ใจผวา
บุญน้อยมาก จากแล้ว แก้วแววตา
ขอสัญญา รักแท้ มิแปรไป
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
