"...ที่นี่ไม่มีดาว..."

ที่นี่ไม่มีดาว!
.....
ความรู้สึกร่วงหล่น บนอากาศ
โดยไม่อาจยึดไว้ ด้วยมือเปล่า
สะท้อนภาพแตกต่าง อย่างบางเบา
คว้างความเหงาเทาทึม ซึมน้ำตา
.....
แต่เพราะการเดินทาง ระหว่างช่วง-
ดาวบางดวงแบ่งแดน แสนเลือนพร่า
พอทุกอย่างหวั่นไหว เปลี่ยนไปมา
ก็รู้ว่าต้องจบ การพบกัน
.....
เหมือนวิ่งเข้าไป กอดเม็ดฝน
ที่บางหนบรรเลง เป็นเพลงฝัน
ทั้งทั้งที่รู้แก่ใจว่า, ไม่มีวัน
ฉับพลัน! ก็เคลื่อน เลือนลับไป
.....
รอเวลาเลยล่วง, ดวงอาทิตย์
เมื่อสายลมเปลี่ยนทิศ ชีวิตใหม่
นั่น!สายรุ้งเรืองรอง นั่งมองไกล
เมื่อต้องคิดถึงใคร เกินได้ยิน
.....
แสงไฟที่สลัว ดับตัวลง
คืนนี้คงมีสุข ทั่วทุกถิ่น
สีของดาวระยิบระยับ วับโบยบิน
สัมผัสกลิ่นคุ้นเคย ล่วงเลยมา
.....
แท้จริงแล้วที่นี่ ไม่มี่ดาว
ไร้ถ้อยคำบอกกล่าว ดาวหนีหน้า
เพียงแค่พบเพื่อผ่าน กาลเวลา
แล้วจากไปอย่างช้าช้า ในฟ้าเดียว!!
.....

น้อยใจแล้วด้วย