...ชีวิตเหมือนเหล้าใหม่ในขวดเก่า...
หวังมีเธอเป็นเพื่อนยามเลือนหลง
ยามงวยงงจงรับช่วยจับแขน
ยามกำลังใจลดช่วยทดแทน
ประหนึ่งแกนกลางใจอยู่ใกล้เคียง
ดั่งเริ่มต้นนับหนึ่งไม่ถึงสอง
นัยน์ตาจ้องหน้าหลังระวังเสียง
ประคองตัวเดินไปมิให้เอียง
ขอแค่เพียงก้าวหน้าสง่างาม
“ไพร พนาวัลย์”
...เพ่งพิศดู ขวดเหล้า นี้เก่าสี
น้ำเหล้าคง ยังมี ดีกรีหวาม
เปิดฝาหอม ดอมกลิ่น ถวิลตาม
เฮนเนสซีย์ กลิ่นถาม ลามอุรา...
...ถ่ายใส่ขวด ใหม่มอง สวยต้องจิต
ยามยลฤทธิ์ สะกิดใจ รีบไขว่หา
เหล้าขวดสี ดีกรี มีชักพา
พุ่งสู่สรวง ซาบซ่า ถลาไกล...
...จะถนอม เธอเด่น เช่นเหล้าชวด
จะพาอวด โชว์ว่า เลิศค่าใฝ่
จะดื่มที ละน้อย ค่อยเมาไป
หมดแล้วเติม ใส่ให้ ใหม่เหมือนเดิม...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
