ตากลมเย็น..ที่ปะทะ..หนาวไปถึงขั้วใจ
คงไม่มีคืนไหน..จะอ้างว้างเดียวดาย.ไปมากกว่านี้
ท้องฟ้าช่างมืดมิด..ไร้แม้แต่แสงดาว..ยามราตรี
ค่ำคืนนี้ ค่ำคืนที่ไม่มีใคร หัวใจหวั่นไหว..เกินทน
หากจะมีหิ่งห้อย.บินไปมาบ้าง
ฉันคงไม่เคว้งคว้าง..สิ้นหวัง..และสับสน
อย่างน้อยก็พอมีแสงริบริบ..กระพริบแทนแสงดาว.ที่ขาดไป.ในท้องฟ้ามืดมน
มีเพื่อนเป็นหิ่งห้อย..บินเวียนวน.สักตัว.ก็อุ่นใจ
ม่าน.น้ำตา
ฉันไม่รู้จริงจริงว่า.มันไหลมา.ตอนไหน
รู้แต่คืนนี้มันเงียบงัน. จนเกินไป
ส่งผลให้คนรอคอย.ร้าวไหว ..แทบจะขาดใจ..เท่านั้นเอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
