ร่มเล็กเล็ก..คันเดิม
มือนิ่มนิ่มที่ช่วยเติม..ความอุ่นให้
ข้างนึงจับมือฉันที่ถือร่ม..กระชับแน่นหนัก..
ก่อนพยักหน้าเป็นสัญญาณว่า..พร้อมแล้ว..ที่จะลุยฝน..สายนี้ไป
อีกมือ..โอบเอวบางไว้..อ่านข้อความจากสายตาได้..ว่าไม่เป็นไร..เราจะไปด้วยกัน
สายฝน..เม็ดแล้วเม็ดเล่า
กับคนข้างข้างที่ร่างติดกันคล้ายเงา..แต่เป็นเธอกับฉัน
ยังจำได้ดีไม่ว่าจะอดีต.หรือตอนนี้..พฤติกรรมน่ารักของเธอก็ยังแสนดี..ไม่เปลี่ยนเลย..
ฉันก็จะเป็นแบบนี้..เหมือนเดิมทุกวัน
ฝนตกกี่สายก็ไม่หนาว ..ในเมื่อมีคนเคียงข้างฝัน..เย็นแค่ไหนก็ไม่หวั่น
สำคัญที่รัก..ห่มฉันจนหลุดจากการหนาวสั่น..อ้อมกอดเธอ
ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ตค่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
