ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ
แสงจันทร์อาบยอดไผ่ในวันเหงา
มองเห็นเขาวุ่นวนคล้ายทนฝืน
ฟ้าสีเทาคำรามอยู่คร่ำครืน
ปลุกฝนตื่นเตรียมหล่นบนผืนไพร
ตุ๊กตาหน้าง้ำนอนคว่ำหน้า
ซ่อนน้ำตาล้นปรี่ไว้ที่ไหน
เถอะ..วันนี้ลมปลิดริดกิ่งใบ
จนยอดไผ่ควงลิ่วร่วงปลิวคว้าง
เมื่อหัวใจสองดวงเคยพ่วงผูก
ไร้ผิด-ถูก กลับผันทิ้งกันห่าง
สายสัมพันธ์เคยมีที่บอบบาง
ไยมาร้างห่างกัน..เช่นวันนี้
กรกฎามาเยือนเหมือนเรื่องเล่า
ของคนเหงาต่างช้ำใจ..เพราะใครนี่
อยากอ้อนวอนกรกฎาช่วยปรานี
ประสานใจสองดวงนี้เป็นหนึ่งเดียว
" ประภาคาร "
07/01/2012
กรกฎา ฟ้าหม่น ปนเทาทาบ
คล้ายฉายภาพ วาบไหว ให้เปล่าเปลี่ยว
กระทบฝน หล่นวูบ ลูบใบเรียว
เพียงชั่วเสี้ยว เดียววับ ลับใบลา
ณ เบื้องหล่น ฝนชะ ปะทะไผ่
กระดิกใบ ไหวพลิก ระริกหา
เฝ้าคอยเยือน เดือนฝน หล่นปรายมา
สู่พรรษา ฟ้าหม่น ที่ทนรอ
ด้วยมองเห็น เป็นไป ในหมดจด
ทุกหยาดหยด เผาะ-รด อย่างจดจ่อ
เห็นชีวิต ปลิด-ผลิ วิถีรอ
จึงหัวร่อ เยาะร่า ชะตาตน
ครบรอบขวบ จวบนี้ ที่ปรากฏ
กรกฏ รัดทด สลดหม่น
เมื่อเม็ดฝน ครบห้วง จึงร่วงปน
กระทบฝน ปนเปื้อน เลือนน้ำตา
ก้าวแรกฯ...
คล้ายฉายภาพ วาบไหว ให้เปล่าเปลี่ยว
กระทบฝน หล่นวูบ ลูบใบเรียว
เพียงชั่วเสี้ยว เดียววับ ลับใบลา
ณ เบื้องหล่น ฝนชะ ปะทะไผ่
กระดิกใบ ไหวพลิก ระริกหา
เฝ้าคอยเยือน เดือนฝน หล่นปรายมา
สู่พรรษา ฟ้าหม่น ที่ทนรอ
ด้วยมองเห็น เป็นไป ในหมดจด
ทุกหยาดหยด เผาะ-รด อย่างจดจ่อ
เห็นชีวิต ปลิด-ผลิ วิถีรอ
จึงหัวร่อ เยาะร่า ชะตาตน
ครบรอบขวบ จวบนี้ ที่ปรากฏ
กรกฏ รัดทด สลดหม่น
เมื่อเม็ดฝน ครบห้วง จึงร่วงปน
กระทบฝน ปนเปื้อน เลือนน้ำตา
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
