ยามฝนพรำ ฉ่ำชื่น กลับยืนคิด
ให้หงุดหงิด ฤทัย ไยเพ้อเจ้อ
ฝันกลางวัน ร่ำไป ใจละเมอ
คิดถึงเธอ คนเดียว แสนเปลี่ยวทรวง
เคยอยู่ชิด เคียงครอง ร่วมห้องหอ
เคยหยอกล้อ เล่นกัน นั้นทุกช่วง
เคยพนอ คลอเคล้า เจ้าพุ่มพวง
จนดาวร่วง เดือนดับ จึงหลับไป
แต่วันนี้ เธอไกล ไม่หวนกลับ
ตั้งตานับ วันคอย ระห้อยไห้
แสงสีทอง ส่องฟ้า พาหวั่นใจ
กลัวคนไกล ไปลับ ไม่กลับคืน
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
