ดุจสิ้นหมาย ปลายทาง สร้างเพลงฝัน
รอยโศกศัลย์ วันก่อน ย้อนเยี่ยมหา
สิ้นรักแท้ แพ้พ่าย กลายร้างลา
เหมือนกรรมพา ล้าหม่น คนเดียวดาย
ไร้ซึ่งแสง แห่งรัก ภักดีมอบ
เป็นคำปลอบ ตอบมา คราห่างหาย
กาลเวลา พาผ่าน หวานเคลื่อนคลาย
ดั่งภูตพราย หมายพราก จากดวงจินต์
ร่ำไห้หวน ครวญคำ ช้ำสะอื้น
สุดกล้ำกลืน คืนเหงา เฝ้าถวิล
โอ้ ใจเอย เผยรัก ปักชีวิน
กลับราคิน สิ้นค่า ราคาคน
เขาหมดรัก ปักใจ ไม่เหมือนเก่า
ปล่อยให้เรา เศร้าสม ตรมสับสน
รอยอดีต กรีดห้วง บ่วงใจตน
ต้องจำทน หม่นหมอง ครองระทม
“สุนันยา”
มีการบังคับให้ใช้สระเสียงเดียวกัน “ซ้ำกัน ๒ คู่ ติดกันอยู่ ณ กลางวรรค
ของทุกวรรค
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/11/03/entry-1
ของทุกวรรค
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/11/03/entry-1
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
