"คน"

"คน"

ด้วยแวดล้อม ห้อมข้าง ต่างวิถี
สังคมมี มากมาย หลากหลายอย่าง
คอยกระเสือก เลือกเฟ้น หาเส้นทาง
ดีเลวบ้าง ต่างเดิน เผชิญไป

ต้นกำเนิด เกิดกาย อย่าหมายเลือก
ทั้งรูปเปลือก เมือกหนัง กำบังใส่
ล้วนแต่กรรม นำร่อง ส่วนของใคร
ต้องรับใช้ ให้หมด ทุกบทตอน

การยึดมั่น ถือมั่น สิ่งนั้นหรือ
มันก็คือ ความเศร้า พระเล่าสอน
หาเที่ยงแท้ แม้ร่าง ต่างอาวรณ์
ยังผุกร่อน อ่อนแอ พ่ายแพ้กาล

อนิจจัง ยังคง ซื่อตรงยิ่ง
สรรพสิ่ง อนัตตา ขออย่าหาญ
หวังครอบครอง จองจำ แม้นชำนาญ
สัมผัสผ่าน เพียงครู่ อยู่ไม่ทน

ชีวิตนั้น สั้นนัก ประจักษ์เถิด
ล้วนมีเกิด แก่เจ็บตาย ได้หลายหน
คือวัฏสงสาร บันดาลตน
ว่ายวังวน เวียนซ้ำ เพราะกรรมพา

กายดับดิ้น สิ้นลง ก็คงเผา
เหลือเพียงเถ้า ถ่านไฟ ให้ห่วงหา
กระดูกโรย โปรยน้ำ ลำคงคา
คือเวลา แห่งเหงา เศร้าอาลัย

แต่ความดี ที่สร้าง สว่างอยู่
เขาเชิดชู บูชา ข้ามฟ้าใหม่
พร้อมสรรเสริญ เยินยอ กันต่อไป
นานเท่าใด ไม่รู้ อยู่ที่"คน"

งงตามเคย.....อิอิ