หยิบกระจก ขึ้นส่อง จ้องดูพักตร์
เห็นรูปลักษณ์ ไม่สม อารมย์หมาย
ดูรูปร่าง หน้าตา น่าอับอาย
ช่างละม้าย คล้ายตู้ ดู-ดูไป
แลบวมเป่ง เบ่งซ้าย หรือย้ายขวา
อกเอวหนา เท่ากันหมด ลดไม่ไหว
ทั้งอาหาร ขนม ถมเข้าไว้
ยามไปไหน ต้องลากจูง พยุงกัน
จึงไม่กล้า รักใคร ให้ช้ำจิต
กลัวจะผิด หวังช้ำ ซ้ำไหวหวั่น
หารักแท้ ไม่มี ไม่สำคัญ
ขอกินมัน ก่อนแล้วกัน ให้บรรลัย
หยิบกระจก ขึ้นส่อง มองอีกหน
ใยอ้วนล้น ท้นท่วม บวมสงสัย
ถามกระจก ว่าเรา จะเอาไง
แล้วรักแท้ คืออะไร ใครตอบที
เห็นรูปลักษณ์ ไม่สม อารมย์หมาย
ดูรูปร่าง หน้าตา น่าอับอาย
ช่างละม้าย คล้ายตู้ ดู-ดูไป
แลบวมเป่ง เบ่งซ้าย หรือย้ายขวา
อกเอวหนา เท่ากันหมด ลดไม่ไหว
ทั้งอาหาร ขนม ถมเข้าไว้
ยามไปไหน ต้องลากจูง พยุงกัน
จึงไม่กล้า รักใคร ให้ช้ำจิต
กลัวจะผิด หวังช้ำ ซ้ำไหวหวั่น
หารักแท้ ไม่มี ไม่สำคัญ
ขอกินมัน ก่อนแล้วกัน ให้บรรลัย
หยิบกระจก ขึ้นส่อง มองอีกหน
ใยอ้วนล้น ท้นท่วม บวมสงสัย
ถามกระจก ว่าเรา จะเอาไง
แล้วรักแท้ คืออะไร ใครตอบที
"ดิน"
ไม่รู้จะทำอะไรดี 
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
