" ก้อนหินกับพระจันทร์ "

ก้อนหินกับพระจันทร์
.....
ผมทำความเข้าใจในสิ่งหนึ่ง
ฟังเพลงซึ้งหลายรอบเพื่อตอบกลับ
แต่ข้างในหมดสิทธิ์จะคิดรับ
คุณเหมือนปรับเปลี่ยนมันสัมพันธ์ใจ
.....
คล้ายจะไม่บาดเจ็บแต่เก็บแน่น
ขยับแว่นขึ้นถูเช็ดดูใหม่
ระหว่างวัน พันธะ เพื่อละไป
คุยกันในเรื่องเก่าเหงาเท่าเดิม
.....
คุณเหมือนดาวพราวใสอยู่ไกลโพ้น
แสงลุกโชนห่างห่างสว่างเพิ่ม
ผมเหมือนหินในอกที่ตกเติม
ไม่ทันเริ่มขว้างไป หัวใจร้าว
.....
ขณะถอนหายใจยังได้ยิน
สะท้อนหินในมือคือคำกล่าว
ขว้างออกไปไกลสุดหยุดเรื่องราว
ให้ถึงดาวความสุขอย่าทุกข์ทน
.....
แต่ก้อนหินก็ยังคงเป็นก้อนหิน
คิดที่จะโบยบินคงร่วงหล่น
ผมเพ่งพิศคิดไปในตัวตน
ก็เหมือนคนบ่นพร่ำ ควรร่ำลา
.....
เมื่อความผูกพัน เปลี่ยนบรรทัด
กลายเป็นการจรจัด การพลัด-หา
บาดแผลความทรงจำย้ำสัญญา
เหลือเพียงซากแววตา อันเฉยเมย
.....
เป็นห่วงกันอยู่บ้างอย่างเงียบเงียบ
กับความเหงาเปล่าเปรียบดูเรียบเฉย
ที่ย้ำความผูกพันอันละเลย
ใครคนนั้นต่างเอ่ย ไม่เคยเป็น..!!
.....

น้อยใจแล้วด้วย

ภาพจาก oknation.net

add complete
by Klonthaiclub fb