สัมผัสเพียงเสียงผ่านให้ซ่านซับ
เคยสดับรับฟังแต่ครั้งไหน
ช่างคุ้นเพียงเสียงครวญชวนอาลัย
ครั้งหนึ่งใจให้ถวิลฝังจินต์จำ
โอ้ดั่งเตือนเสมือนผ่านไม่นานนัก
เคยหนุนตักชักชวนเจ้านวลขำ
ฟังขลุ่ยผิวฉิวชื่นรื่นลำนำ
กรุ่นกลิ่นร่ำพร่ำพรมให้ดมดอม
มาวันนี้ฤดีหมองน้องอยู่ไหน
โอ้ฤทัยให้ถวิลประทิ่นหอม
เสียงขลุ่ยครวญป่วนอารมณ์มากตรมตรอม
ไร้พะยอมพร้อมยุพินร่วมยินยล...
-บูรพาท่าพระจันทร์-
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
