- รินครวญบอกนวลลา -
เหมือนเดินทางเหลียวหาแทนตามอง
ใจที่ต้องคลำทางแทนย่างเยื้อง
ไม้เท้ากับปลอกแขนแทนชำเลือง
ดำเนินเรื่อง-รินครวญบอกนวลลา-
ทางเดินเท้าแตะดูเหมือนลู่วิ่ง
ทอดทางนิ่งเรียงรายด้วยปลายขา
สัมผัสต้องเคียงกันวันต่อมา
วางมือแทนแววตาใต้แว่นดำ
แถวหน้าข้างเวทีที่กว้างใหญ่
ผู้หลงใหลเสียงเพลงอันเคร่งคร่ำ
ยินเสียงขลุ่ยถวิลระรินคำ
บ้อนลำนำเพลงแผ่วแว่วเข้าหู
"นวล..เจ้าพี่เอย....."
ที่ต่างเคยทำนองร้องกันอยู่
เรียกศรัทธาซึมเซาคนเฝ้าดู
ให้หดหู่เร้าใจผู้ได้ฟัง
เป็นเพลงลานวลไปเมื่อไกลบ้าน
ของเมื่อวานดังแว่วถึงแนวหลัง
หวังปลูกจิตให้หวงถึงรวงรัง
เพื่อที่หวังอีกทั้งกำลังใจ
เพลงใกล้จบลบเลือนก็เหมือนก่อน
ด้วยสั่นคลอนขลุ่ยครวญชวนร่ำไห้
น้ำตาหลังแว่นดำรินรำไร
คือน้ำกลั่นจากใจผู้ได้ยิน...
ระรินใต้แว่นดำอันรำไร
คือน้ำตาแสงไต้..ในวันลา
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
