กว่าจะถึง วันนั้น รอไม่ไหว
ขืนรอไป ห้าห้า ท่าจะแย่
ขี้เกียจเข็ญ เครื่องดับ จับดวงแด
ร้อนเอาแท้ เหงื่อตก หัวอกร้าว
ตื่นตีสี่ ทุกวัน หวั่นยิ่งนัก
ต้องขนผัก ฟักแฟง แตงโมขาว
ทำถาวร มิใช่ ทำชั่วคราว
จากหน้าหนาว มาร้อน ไม่ผ่อนพัก
บอกจะหา ลูกจ้าง มาช่วยฉัน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ มีแต่หนัก
ทนไม่ได้ เมื่อยมาก อยากตายชัก
โถที่รัก ขอเสียที เรื่องขี้งก
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
