ยามชายแดน
ยืนยามอยู่เดียวดายริมชายป่า
สุดเหว่ว้ายามลมพัดพรมพลิ้ว
เดือนส่องแสงอำไพทาบไม้ทิว
ใจวาบหวิววังเวงเสียงเพลงลม
แว่วหมาหอนตอนดึกระทึกขวัญ
ต้องคงมั่นเอาไว้ฝืนใจข่ม
ผีไม่กลัว กลัวนงคราญทำซานซม
หวั่นอกตรมน้ำตาพร่างรักร้างลา
เอ็มสิบหกส่ายไปมาสายตาจ้อง
กันภัยผองอริรานอย่างหาญกล้า
สวมชุดพรางมาดเท่ห์ทุกเวลา
ดาวเกลื่อนฟ้ามองได้เพียงไม่นาน
เป็นทหารผู้น้อยยศด้อยนัก
แต่ก็รักเกียรติผู้กล้าพลทหาร
เป็นรั้วชาติยืนป้องกันอันธพาล
ประจัญบานพร้อมยิงสู้ศัตรูภัย!ฯ
อริญชย์
๒๑/๔/๒๕๕๕
เป็นแสงทอง ส่องใจ ให้ทหาร
เป็นลำธาร ใสเย็น เช่นห้วยใหญ่
เป็นผ้าห่ม กันลม ยามหนาวใจ
เป็นกองไฟ เผาไหม้ พวกภัยพาล
เอาสองแขน แทนหมอน หนุนนอนนะ
เอาอกสาว สวยสะ มาประสาน
เอาสี่ห้อง คล้องฤทัย ไม่ร้าวงราน
เอาคำหวาน มาปลอบ ว่าขอบคุณ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
