สายลมที่ปลิวผ่าน..หัวใจ
ล่องลอยให้หนาวข้างใน..เหว่ว้า
เงาของจันทร์เสี้ยว.ยิ่งมอง..ยิ่งปวดอุรา
มือหนึ่งปาดคราบน้ำตา..อีกมือกล่อมความล้า.ที่หัวใจ
หากความตั้งใจ..ต้องสูญเปล่า
กายหงอยเหงา..สองดวงตา.ระริกไหว
ให้น้ำหยดน้อย.ปลอบก้อนเนื้อเล็กเล็ก..ที่ไม่เหลือใคร
ตอนนี้เหน็บหนาวที่ต้องทนรอ.ปล่อยเวลาผ่านเลยไป..โดยไม่รู้ชะตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
